1- کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران 2- کارشناسی ارشد روانشناسی شخصیت، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران ، Efat Al-SadatAzhari122333@yahoo.com
چکیده: (489 مشاهده)
زمینه و هدف: کاهش شادکامی مبتلایان مولتیپل اسکلروزیس بر زندگی و روند بیماری در افراد مبتلا به بیماریهای مزمن اثرگذار است، به همین جهت، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر ابعاد شادکامی (عاطفه مثبت، سطح رضایتمندی از زندگی و نداشتن احساسات منفی) بیماران مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روشها:روش طرح تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش 34 نفر از بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس شهر تهران که بر اساس اکتساب نمرات 1 انحراف معیار پایین تر از میانگین در مقیاس شادکامی بودند ازمیان بیماران مراکز آموزشی درمانی و کلینیکهای خصوصی مغز و اعصاب بهروشنمونهگیریدر دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان مداخله و کنترل قرار گرفتند و به آزمون شادکامی آکسفورد آرجیل (2001) پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان گروهی مبتنی بر معنویتدرمانی قرار گرفتند ولی گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. دادههای پژوهش با استفاده از آزمون از تحلیل واریانس یک راهه تحلیل شدند. یافتهها: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که معنویت درمانی بر ابعاد شادکامی بیماران مولتیپل اسکلروزیس تاثیر داشت، به طوری که معنویت درمانی یه میزان حدوداً 40 % بر شادکامی بیماران مولتیپل اسکلروزیس تأثیرگذار بود. نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد در حوزه درمان بیماری مزمن جسمی، تاکید بر روی معنویت درمانی و دادن معنا به زندگی آنها، میتوان از شدت بیماری تا حد زیادی کاست.
Saeedi H, Azhari E A. Investigating the Effectiveness of Spiritual Therapy on Positive Emotions, Life Satisfaction and Lack of Negative Emotions in Multiple Sclerosis Patients. Avicenna Interdisciplinary J Relig Health 2023; 3 (2) URL: http://aijrh.umsha.ac.ir/article-1-85-fa.html
سعیدی هادی، اظهری عفت السادات. بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر عاطفه مثبت، رضایتمندی از زندگی و نداشتن احساسات منفی بیماران مولتیپل اسکلروزیس. مجله بین رشته ای دین و سلامت ابن سینا. 1402; 3 (2)